Braktisja e ndeshjes nga Kosova, akt i detyrueshëm

E pashë ndeshjen e mbrëmshme Rumani-Kosovë në TV  që nga fillimi por që fundi nuk erdhi kurrë. E doja fundin me një fitore të madhe të Kosovës sepse e meritonte në të gjitha anët. Kush e ka parë këtë Kosovë mbrëmë  sinqerisht ka qenë me fat. Një paraqitje e rrallë e saj që të kujton vetëm ekipet e mëdha legjendare të futbollit botëror që nuk e njohin asnjëherë fushën kundërshtare ku bashkë me formën e shkëlqyer të skuadrës luan edhe historia e fanellës. Ndërsa për Kosovën vërtetë  luajti me fanellën e re të shtetit më të ri të këtij kompeticioni, por   talenti dhe shpirti i shqiptarëve të Kosovës u tregoj edhe njëherë romunëve se historia e kombit të saj në trojet dardanë është më e vjetër dhe më historike sesa vetë emri i  Serbisë që ata thërrisnin si provokim në stadiumin e Arenës Kombëtare të Bukureshtit.  Prandaj duke patur këtë histori të shkurtër  vetëm të fanellës djemt dardanë të Kosovës vunë shpirtin, dinjitetin dhe krenarinë në fushën e lojës duke treguar paraqitjen e tyre të shkëlqyer që  e bënë Rumaninë e legjendës Hagi shumë më të vogël.

Me një mbrojtje të pathyeshme me kapiten Rrahmanin dhe me një mesfushë të mirë organizuar shkatërruese dhe që bëhej akoma  më e rrezikshme duke sulmuar me talentin e Zhegrovës por që mungonte vetëm finalizimi me anë të Muriqit e Jasharit duke  gjetur rezistencën e portierit Nita , lojtarit  më të mirë të ndeshjes për rumunët. Kjo ndeshje e bukur dhe e paharrueshme për Kosovën që luftoi për golin  deri në  fund, një fund që nuk erdhi kurrë sepse shkëlqimi i kosovarëve me mbiemrin e legjendës Adem Jashari në fushë acaroi aq shumë   filoserbët tifozë ultra  të rumunëve saqë nuk e kapërdinin dot madhështinë e djaloshëve dardanë, të cilët sfiduan jo vetëm ata por të  gjithë stadiumin e mbushur të Arenës Kombëtare të Bukureshtit.
​
Ashtu si serbët ndaj shqiptarëve dhjetë vjetë më parë, pothuajse të njëjtën gjë bënë mbrëmë edhe rumunët duke provokuar me sulme fyese dhe racistë, që detyruan futbollistët e Kosovës të braktisnin fushën e lojës drejt dhomave të zhveshjes për tu mos u kthyer më. Ky veprim i drejtë dhe me krenari i kapitenit Rrahmani me shokë u  tregoi jo vetëm Rumunëve skeptikë por gjithë atyre që e vënë në dyshim, se për Kosovën nuk ka kthim prapa, por është vetëm  Kosovë dhe pikë.  Nuk e di deri kur vetë Serbia dhe aleatët e saj do të zgjohen nga gjumi i tyre letargjik me  iluzionet e tyre, por realiteti tregon se Kosova është e pakthyeshme drejt rrugës së saj, dhe që nuk ka ndodhur ndonjëherë në historinë e sportit botëror që një shtet të  njihet dhe të pranohet në organizmat më të mëdha të sportit botëror duke konkurruar në të gjitha kompeticionet e mëdha dhe pastaj në një ditë të bukur ta largojnë apo ta fshijnë në organizmat e saj sepse  kështu e  duan "armiqtë" e saj. Kjo nuk ka për të ndodhur kurrë jashtë vullnetit të popullit heroik të Kosovës, dhe nëse ndodh një herë, vetëm atëherë kur me vullnetin e tyre se shpirti i saj kërkon ti bashkohet  mëmës së saj, që është Shqipëri por asnjëherë Serbi.